Çocukluğumu her hatırlayışımda “çocukluğu vatanıdır insanın”
diyen yazar geliyor aklıma. Bir sürü yaşanmışlıklarım varken , dalıp gittiğim
her anda çocukluğumda buluyorum kendimi. Tadına vararak yaşadığım tüm yıllara
inat. Ufacık bedene sığan koca bir kalple yaşadığım günlere yolculuk yapıyorum
sessizliğimle. Hataların önemsiz olduğu, kırgınlıkların çabucak affedildiği zamanlar. Gülmek için nedene gerek duymadığım, kahkaha krizlerimde büyüklerden işittiğim azarlarla geçen çocukluğum. Gülmenin ayıp
sayıldığı, neşeli hallerimin rahatsızlık verdiği yaşlarım. Ağlarken kuytu
köşeler aramadığım, göz yaşlarımdan utanmadığım yıllar…
Yakan top, saklambaç, körebe oyunları ile süslenen
çocukluğumun hayata alıştırma olduğunu bilmediğim günler. Leblebi tozu yerken
gülmek kadar tehlikeliymiş şimdi ki zamanlar. Hayatta ebe olduğunda; birden yüze
kadar sayıp kaybettiğin insanları elinle koymuş gibi bulamıyormuşsun meğer.
Körebe oyununda gözlerin bağlı aradıklarını büyüdüğünde gözlerin açıkken de yakalayamıyor muşsun
mesela. Yakan top oyununda tuttuğun her top oyunda kalmanı sağlarken, insan
yakalandığı her insanda bırakıveriyormuş tüm canları. Düştüğünde bedeninde
oluşan yara izlerinin yerini can kırıkları alıyormuş büyüdüğünde. Deve cüce
oyununda yanmaktı çocukluk belki. Şimdi ise cücelerin kendini deve görmesi
oyunun ta kendisi. Çocukken vakit geçirmek için bir sürü çaba sarf ettiğin
dostların varken, şimdi görüşmekten kaçtığın insanlar sarmış her yanı sarmaşık
misali. Büyük taşların olduğu sokaklarda koşarken; çocukluk kalabalık, dünya ise yalnızdı…
Bütün aynaların sihirli olduğuna inandığım, çıkar
ilişkilerinin çocukluğa dokunmadığı yıllarda tüm şehri faytonla gezmeliyim
tekrar. İnsanlığın en saf hali ile dünyaya bakmalı gözlerim, geçmişin sesli
kahkahaları olmalı muzur ifademde. Yaşadığımız acı tatlı duygular kalbimize
dokunmadan, çocuk masumluğu ile hayatı paylaşmalıyım arkadaşlarımla.
Tüm masalların mutlu sonla bittiği, iyilerin kazandığı, kötülerin
cezalandırıldığı diyarda yol almalıyım. Hayat ise masal tadında gerçeği yaşamak olmalı…
Sevgiyle kalın,